Hoeveel ruimte geef jij jouw kind voor eigen invulling?

Kijk maar eens goed naar de foto. Wie kent hem niet, de stapeltoren met ringen in verschillende groottes?
En wat is jouw eerste reactie op de linker toren? Heel eerlijk 😉 ?

Ik zal je vertellen dat mijn eerste reactie was: ”Oh nee, dat is niet goed hoor!” Toen mijn dochter trots voor de eerste keer zelf alle ringen op elkaar had gestapeld. “Oeps…” dacht ik meteen. “Wat doe ik nou? Hoezo niet ‘Goed’? Wat heeft zij er niet goed aan gedaan?”
Is het niet opgestapeld zoals het hoort, of niet zoals ik het zou doen, of niet zoals het ‘t mooiste past? Dat zijn al een heleboel oordelen in héél korte tijd.. Uhm…welgeteld binnen 3 seconden.

En het was juist zo mooi hoe ze trots kwam laten zien wat zij gedaan had. Ze had alle ringen helemaal zelf tot een toren gestapeld, en het is gelukt! Zij ziet gewoon haar fantastische resultaat. Totaal geen last van een mentaal plaatje dat moet kloppen, een uitkomst van hoe het zou moeten. Heerlijk toch om zo in het moment te leven…maar hoe snel leren wij dat onze kinderen eigenlijk af in het dagelijkse leven?

Wat zegt dit over mijzelf en hoe ik dus mijn dochter dingen aanleer?

Oké, als ik puur kijk naar wat ik graag wil mee geven aan mijn dochter is dat ze haar eigen weg mag vinden, de wereld zelf mag ontdekken en out-of-the- box leert denken en handelen. Nou, dat gaat lekker dan 😉 . Blijkbaar zitten er al behoorlijk wat ingeprente ‘waarheden’ in de weg, zelfs bij het bouwen van een houten speelgoedtoren. Een behoorlijke eye-opener voor mijzelf.

En zo zijn we in het dagelijks leven heel snel geneigd om onze kinderen mee te nemen in ‘ons gareel’. Natuurlijk is dat een groot deel van het ouderschap, ervoor zorgen dat je alles voor jouw kinderen in goede banen leidt. En is er geen goed of fout in het opvoeden van je kinderen. Ieder kiest zijn eigen weg, naar eigen inzicht en altijd vanuit liefde voor het kind.
Maar dit simpele voorbeeld geeft maar weer eens aan dat we het grootste gedeelte van de tijd handelen uit vaste patronen, vanuit aangeleerde kunstjes. Hoe wij het gewend zijn of hoe wij het zelf ooit geleerd hebben. En als we daar werkelijk los van willen komen en onze kinderen hun eigen weg willen laten kiezen, mogen we veel bewuster gaan handelen. We mogen onszelf elke keer weer afvragen waarom we zo reageren. Doe ik het omdat het hoort, omdat het mij zo aangeleerd is of omdat ik het echt zo wil? En wat vind ik belangrijk voor mijn kind, wat wil ik hem of haar mee geven? En wat heeft hij of zij hier zelf in te brengen?

“Geef mij de ruimte om mijn eigen weg te vinden”

Zo gaat het ook bij Luisterkind-afstemmingen. Als ik teveel van ‘mijzelf’ mee neem in de afstemming, dan zal het gesprek anders verlopen dan wanneer ik geheel open en zonder oordeel de ander aanhoor. Het is zo mooi om er helemaal voor de ander te zijn, zonder dat je invult wat er nodig is. Tijdens een afstemming gaat dit gemakkelijker, omdat we op een dieper level in gesprek gaan. Ik laat mijn gedachten los en zie het plaatje in een grote geheel.  Het gesprek gaat voorbij de persoonlijkheid, het ego en komt recht vanuit het hart. En dan hoor je ook hier dat kinderen in een afstemming vaak aangeven dat zij écht gehoord willen worden. Dat ze het op hun eigen manier willen doen, hun eigen weg willen vinden. En dat zij de ruimte willen krijgen om mee te denken, om hun unieke bijdrage te leveren binnen het gezin.
Als wij, als ouders, hen die ruimte geven en hen laten groeien zoals zij zélf voor ogen hebben (wat zij op een dieper niveau tijdens een afstemming heel goed weten), dan geven wij ze het mooiste cadeau dat er is!
Én leren wij zelf onderweg ook een heleboel 😉 . 

Ben jij benieuwd of jouw kind ook meer ruimte vraagt in een Luisterkind-afstemming? Of geeft jij jezelf eigenlijk wel voldoende ruimte om echt jezelf te zijn?

Vraag hier jouw Luisterkind-afstemming aan en luister naar wat er naar boven komt.

Hartelijke groet,

Marieke Nijland
Luisterkindwerker

 

About Marieke Nijland

Hoi, ik ben Marieke Nijland. Luisterkind-werker, leerkracht speciaal beweginsonderwijs & oprichter van Stichting Sukacita. In 2019 heb ik de opleiding tot Luisterkindwerker gevolgd bij grondlegger Diana Hendriks - van Beaumont. Luisterkind is een prachtige en zachte methode om écht te luisteren naar wat iemand te vertellen heeft. Een methode die iedereen een stem kan geven, ook diegene die het zelf niet goed kunnen verwoorden. En door één belangrijk moment een luisterend oor te bieden, er volledig zonder oordeel te zijn voor iemand, kan die persoon nieuwe stappen zetten en nog meer uit het leven te halen. Een mooie samenwerking, toch?

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *