Ik neem jullie mee naar een aantal bijzondere momenten op het einde van mijn zwangerschap op Bali. Ik denk dat ik zo’n 34 weken zwanger was. Nog ongeveer anderhalve maand te gaan, tenminste afgaand op de uitgerekende datum. Ik voel me goed, ik ben fit en ik geniet nog steeds van de zwangerschap. Ook kijken we natuurlijk meer en meer uit naar de komst van onze kleine.
Baby-uitzet op Bali
Ondertussen hebben we ook bijna de baby-uitzet bij elkaar. Een aantal belangrijk dingen had ik uit Nederland mee genomen, zoals de draagzak, wasbare luiers, hydrofiele doeken en wat kleertjes voor de eerste weken. Gelukkig is de garderobe van een newborn op Bali altijd hetzelfde, namelijk de zomeruitvoering. Wat we wel nog nodig hadden, is een bedje. Nu heb ik deze ook al jaren op het oog. Iets wat ik al jaren geleden gezien heb langs de kant van de weg en sindsdien is opgeslagen in mijn brein als het ultieme baby bedje. Namelijk, een prachtig handgemaakt rotan wiegje, wat zo heerlijk kan schommelen. Het doet me namelijk denken aan de wieg die mijn ouders ook voor ons gebruikten en blijkbaar heb ik daar goede herinneringen aan. Toen ik hierover vertelde aan een goede vriendin, bood zij aan dat ze het als kraamkado wilden geven…oh, wat was dat bijzonder!
Samen gingen we op pad om dit wiegje te kopen. Ik had al rond gekeken en verschillende keren naar binnen gespiekt bij de werkplaats waar ze deze maakten. Ik kwam hier bijna elke dag langs en daar stonden buiten op een rij een heleboel mooie wiegjes naar mij te lonken. Ik wist dus precies waar we moesten zijn 🙂 . Samen naar binnen, gekeken welke welk model en ik ga voor de meest natuurlijke variant. Geen poespas, geen kleurtjes of lakjes. Gewoon mooi naturel. En dan de belangrijke vraag….is dit wiegje wel veilig en sterk genoeg? Ik weet inmiddels uit ervaring dat er hier geen keurmerken of strakke veiligheidsregels aan te pas komen, dus vertrouwen in de verkoper en zijn skills..daar moet je het mee doen.
Gelukkig heeft deze verkoper zijn beste verkoop- én testtruc paraat en hij stoot zijn assistent aan. Die weet precies wat hij moet doen en voila, die stapt zo het wiegje in. Schommelt wat heen en weer en zegt: ‘Zie je wel, kan makkelijk 60 kilo in’. Oké, wij zijn overtuigd! We bestellen het wiegje, met op maat gemaakte matras, doen een aanbetaling en we kunnen het een week later ophalen. Yes, een belangrijkste item van de baby-uitzet op Bali is binnen!
Wordt het een jongen of een meisje volgens de Balinese voorspellingen?
Ondertussen groeit mijn buik mooi door. Ik word niet mega-groot, maar dat had ik zelf eigenlijk ook niet verwacht. Zeker in de laatste maand zijn mensen vaak verbaas als ik zeg dat ik al ruim 8 maanden zwanger ben. We gaan nu maandelijks voor controle naar Bumi Sehat geboortekliniek en daar is alles goed, dus ga ik ervan uit dat het kleine mensje in mijn buik precies goed groeit. Wij weten nog steeds niet wat het wordt en willen dit ook pas weten op het moment van de geboorte. Natuurlijk een heerlijk onderwerp om over te speculeren.
Bijna alle Balinese vrouwen die ik spreek zijn er van overtuigd dat het een jongetje wordt. Dat zien ze namelijk duidelijk aan de vorm van mijn buik. Ikzelf heb geen sterk voorgevoel. Doordat iedereen blijft zeggen dat het vast een jongetje is, merk ik dat ik daar zelf ook steeds vaker van uitga. Maar goed, we gaan het gewoon zien. Ondertussen hebben we twee namen uitgekozen, al was de naam voor een jongen echt wel een ding en voelt deze nog steeds niet helemaal passend. De naam voor een meisje waren we eigenlijk zo over uit (misschien een duidelijk voorteken 😉 ? ).
De droom…
Ik ben denk ik zo’n 36 weken zwanger en de uitgerekende datum komt steeds dichterbij. Dit is op 5 september 2017 volgens de enige echo die we met 12 weken hebben gedaan. Op een ochtend word ik vroeg wakker met een heel duidelijk getal in mijn gedachten. TWEE, hoor en zie ik voor me. En nog half slapend vraag ik me af wat dit betekent. Dan komt er opeens een flits voorbij waarbij ik ‘weet’ dat het de datum is dat de kleine geboren gaat worden. En toch komt er meteen de twijfel en weet ik het helemaal niet meer zeker. Zou dat echt zo zijn? En meteen komt de volgende gedachte in mij op: Maar dat kan helemaal niet, want mijn moeder komt pas 4 september op Bali aan. Dan is ze er niet bij.’
Nee, die twee zal wel niks zijn. En de eerste wordt meestal toch pas later geboren dan de uitgerekende datum, toch?
Ik vertel het wel aan mijn man. En ik sla het op in mijn achterhoofd en onbewust leg ik mij er alvast bij neer dat het zomaar zou kunnen zijn dat mijn moeder er niet bij gaat zijn. Uiteraard hebben mijn moeder en ik dit ook al zo besproken, dat ze op deze datum zou komen met een grote kans dat de kleine al geboren zou worden. Ik heb namelijk ook verschillende verhalen gehoord van vriendinnen waarbij familieleden twee weken voor de uitgerekende datum kwamen en de baby uiteindelijk twee á drie weken later geboren werd en de familie al weer terug gevolgen was voordat de kleine geboren werd. Dat wilden we niet riskeren. Maar goed, alles is natuurlijk mogelijk. Een geboorte laat zich niet zomaar plannen. Ik laat de droom voor wat het is en we bereiden ons in alle rust voor, op welke datum het ook gaat komen. Want dat het gaat komen, dat is één ding wat zeker is!
Komt de droom uit?
Dat is natuurlijk de grote vraag… In mijn volgende blog neem ik jullie mee naar de dag van de geboorte van onze kleine.
Heb jij tijdens jouw zwangerschap ook een bijzonder voorspellende droom gehad? Of iets soortgelijks mee gemaakt waarbij je opeens iets ‘wist’ wat je met je logica helemaal niet kon weten?
Ik ben benieuwd. Laat het me weten hieronder in de reacties. Tot de volgende blog!
Warme groet uit Bali,
Marieke
In deze blog vind je mijn Oermoeder Inspiratie uit Bali. Ik deel mijn belevenissen en ervaringen over het moederschap. Niet vanuit de boekjes of de richtlijnen, maar vanuit het hart. En over hoe dat nou gaat, opvoeden en opgroeien in Bali.
Wil je meer weten over waar ik me nu mee bezig houdt op Bali? Lees hier meer over mijn werk als Luisterkindwerker.
