“Hoe Bali mij de kunst van het luisteren heeft geleerd”

Naar wie luisteren we? En waarom zouden we eigenlijk moeten luisteren?

Het woord luisteren voelt een beetje als gehoorzamen. Dat is wat ons van jongs af aan wordt geleerd. Je moet wel goed luisteren hoor, naar papa en mama, naar de juf, naar de meneer die iets te vertellen heeft, etc.
Waarom verzetten kinderen zich hier steeds meer tegen? Waarom lijkt het alsof ze soms expres niet willen luisteren? Misschien wordt het tijd om de vraag om te draaien…

Waar luisteren kinderen van nature wel naar?

Kinderen luisteren nog heel goed naar hun pure ‘ik’. Zij ‘luisteren’ met hun hele zijn, vanuit hun hart en daar reageren ze op. En dat is meer dan alleen het gepraat of geluiden die ze horen. Soms willen ze helemaal niet opschieten, iets nieuws leren of erbij komen. Want ze hebben iets veel interessanters om naar te luisteren. Namelijk naar datgene wat van binnenuit komt en wat zij opvangen met al hun zintuigen. En daar past dat geneuzel van die volwassenen even helemaal niet bij 😉 .

Kinderen luisteren nog zo mooi naar de boodschappen die wij als volwassenen vaak niet meer horen, of niet willen horen. Wij hebben het afgedaan als fantasie, dromen, ruis. Maar in werkelijkheid is het zoveel meer dan dat. Echter als we vaak genoegen tegen het kind zeggen dat ze moeten luisteren naar de juf, naar papa en mama, naar het nieuws, naar wat ons verteld wordt door instanties en dat dát de werkelijkheid is…tja, dan gaat het kind steeds meer twijfelen of dat wat hij of zij hoort, ziet en ervaart, wel echt is.

En precies daar, op dat punt gaan veel kinderen de magie verliezen. De vaardigheid om echt te luisteren naar zichzelf, naar de boodschappen uit een onzichtbare wereld. Een wereld die voor hen heel werkelijk is, maar steeds verder wordt uitgeveegd door de rationele benadering van ‘de grote mensenwereld’.

Wat heeft dit nu allemaal te maken met mijzelf, Bali en leren luisteren ?

Even doorspoelen…..van een klein meisje ben ik inmiddels 21 jaar geworden, een heel goed luisterende jongedame 😉 , en kom ik aan op Bali, Indonesië. Daar waar opeens een onzichtbare wereld heel erg aanwezig is. Zo aanwezig dat alle Balinezen deze wereld dagelijks offers brengen en zorgen dat er balans is tussen de zichtbare (fysieke, materiële) wereld en de onzichtbare (immateriële, spirituele) wereld. Daar moest ik als ‘goed luisterende’, nuchtere, ‘ongelovige’ Hollander aan wennen. Het duurde dan ook wel even voordat ik mij ervoor open durfde te stellen en nieuwsgierig werd. Natuurlijk zien al die kleuren van de offers, de prachtige tempels en de mooi geklede Balinezen er prachtig uit, maar wat doen ze nou eigenlijk precies en wat ‘geloof’ ik hiervan en wat voel ik zelf?

Hoe leer je weer luisteren naar iets wat je niet eens kan zien of letterlijk kan horen?

Naast het meedoen met ceremonies en de verhalen over hoe het geloof in elkaar steekt, begon ik mij open te stellen voor een onzichtbare wereld. Wat is dat en hoe voelt dat en wat kan of moet ik er eigenlijk mee?

Op Bali is het voor de mensen de normaalste zaak van de wereld dat deze wereld ook bestaat. En doordat het dagelijks zoveel aandacht krijgt, is het veel sterker voelbaar dan bijvoorbeeld in het ‘nuchtere’ Nederland. Denk maar eens aan wat het met je doet als je in een stadium vol met duizenden oranje supporters samen het Nederlands elftal aanmoedigt. Dit voelt vele malen machtiger dan wanneer je in je eentje voor de tv thuis zit aan te moedigen. En toch doe je hetzelfde, maar de kracht van velen maakt dat de energie veel sterker wordt en je mee lift op elkaars enthousiasme (óf frustratie).

Ik heb dus al die jaren hier mee kunnen liften op de energie die hier dagelijks wordt gevoed met offers, ceremonies en zo onderdeel uitmaakt van het gewone leven. Waardoor je bijna gedwongen wordt om stiller te worden, dieper van binnen te gaan voelen wat er speelt, waar naar geluisterd mag worden.

Mijn gehoorzaamheid overboord…luisteren naar een innerlijk kompas

Na verloop van tijd begon ik te beseffen dat ik mijzelf meestal heb laten leiden door mijn rationele mind, mijn analytische kijk op het leven en mijn ‘gehoorzaamheid’ aan het maatschappelijk verantwoorde plaatje.
Het werd mij hier op Bali steeds meer duidelijk dat er nog een andere manier is om jezelf te laten leiden. Dat je een innerlijk kompas hebt dat je, wanneer je hierop afstemt en je ervoor open stelt, op een zachte maar duidelijk manier langs jouw pad leidt. Daar waar jij het allerbeste uit jezelf kan halen. Dankzij de vele mooie ontmoetingen van afgelopen jaren heb ik zo mijn pad vervolgd en heb ik onderweg prachtige dingen mee gemaakt. Maar wel omdat ik durfde te luisteren naar die zachte stem van binnenuit, en niet naar de onrustige & luidere stem van mijn rationele mind. Want reken maar, die vraagt zich natuurlijk steeds af of het wel een goed idee is, of ik dat nou wel zou doen en dat ik vooral niet de sprong in het diepe, onbekende moet wagen. Maar ik deed het lekker toch, telkens weer 🙂

Luisteren naar de boodschap van binnenuit

Ik ben nog steeds elke dag aan het leren om te blijven luisteren naar die zachte stem van binnenuit om zo mijn eigen pad te blijven volgen. En niet zomaar dat van de Nederlander, de Balinees, de expat of welk uitgestippeld pad dan ook.
Ik kan je vertellen dat het niet altijd makkelijk is, zeker niet altijd paradijselijke op Bali en ook niet zonder zorgen…máár ik laat deze gedachten niet het stuur overnemen. Ik zet ze rustig op hun plek en vaar door, op mijn eigen koers, mijn route en ik GENIET volop van deze reis…met bestemming onbekend!

Durf jij het aan om te luisteren naar die stem van binnenuit?

Ondertussen heb ik via de Luisterkind-methode een prachtige tool in handen om te mogen luisteren naar anderen, zodat ook zij die boodschap van binnenuit kunnen horen. En hopelijk geïnspireerd raken om hier vaker naar te luisteren en hun eigen koers te volgen.

Mocht je na het lezen van mijn verhaal nou een hele zachte roep horen om ook te luisteren naar jouw eigen boodschap van binnen uit, maar je weet niet goed hoe dit te doen, stuur mij gerust een bericht of vraag gewoon meteen een Luisterkind-afstemming aan 🙂 .

Warme groet uit Bali,

Marieke Nijland
Luisterkindwerker

Marieke Nijland Luisterkindwerker

About Marieke Nijland

Hoi, ik ben Marieke Nijland. Luisterkind-werker, leerkracht speciaal beweginsonderwijs & oprichter van Stichting Sukacita. In 2019 heb ik de opleiding tot Luisterkindwerker gevolgd bij grondlegger Diana Hendriks - van Beaumont. Luisterkind is een prachtige en zachte methode om écht te luisteren naar wat iemand te vertellen heeft. Een methode die iedereen een stem kan geven, ook diegene die het zelf niet goed kunnen verwoorden. En door één belangrijk moment een luisterend oor te bieden, er volledig zonder oordeel te zijn voor iemand, kan die persoon nieuwe stappen zetten en nog meer uit het leven te halen. Een mooie samenwerking, toch?

Leave a Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *